Ne zaman öleceğinizi bilemezsiniz. O yüzden, bir ara geride kalanlar için bir mektup yazmalısınız. Tüm samimiyetinizle yazdığınız bir mektup olmalı. Kendinizle konuşur gibi.
Ölüm hiçbir zaman aniden gelmez. Zaten hep geliyordur, bazen bir kaç saniye sürer sizi bulması bazen 70 yıl. Ölüm bir yok oluş değildir. O yüzden ardınızda bilmeceler bırakmak yerine, açıklamalar bırakmak daha doğru olur. Aksi takdirde arkanızda siz olmayan binbir çeşit varsayım bırakırsınız. Yanlış anlaşılma olasılığınız yüksek olur.
Hatırlanmak istiyorsanız doğru anlaşılın. İstemiyorsanız o zaman başka tabi.
Ölüm sahte bir ayrılıktır. Hatırlanmadığınız zaman, ölüm gerçek bir ayrılık olur. Yok olur gidersiniz.
Sevgi veya nefret. Sizden sonra ifade edilenler, yaşarken ifade ettiklerinizden daha güçlü olacaktır. Geride kalanlar için birkaç cümle bir yaşam boyu söylenenlerden daha kıymetli olacaktır. Bir o kadar da anlaşılır olacaklardır.
Ayrılmadan önce geride kalanlara bir mektup bırakmalısınız. O okundukça siz hayata geri döneceksiniz.
Çok insana söylenecek çok sözüm yoktur benim.
Ancak çok insanın, geride bıraktıklarıma söylediklerimden kendilerine alacakları şeyler olmasını ümit ediyorum.
Tanıdığım birkaç insanda, ben bir dünya insan görüyorum.