Bir kaybın ardından, 3 günden fazla yas tutmamak gerekir aslında. İlk gün şaşırırsınız, kabullenemezsiniz. Herkes kaybınızı kabullenebilmeniz için, size yardım etmeye koşar.
İkinci gün, hatıraların günüdür. Daha önce fark etmediğiniz ayrıntılar, birer hatıraya dönüşür. Acınıza aldırmadan size görünür. Boş bir pencere, olmayan bir kapı sesi, artık başka birilerinin oturduğu bir masa mesela.. Üzülmeyin. Amaçları acı vermek değil iyi şeyler olmaktır. Size yardıma gelenler, yerlerini onlara bırakmaya başlar.
Üçüncü gün ise artık anlama günüdür. İnsanlar daha uzaklaşırlar. Hatırlamanın orada olmayanları yaşattığını, dokunamazsınız bile bir şekilde var olduklarını anlamanız gerekir. Anlamalısınız ki, son göründükleri gibi değil, hep en güzel göründükleri gibi olsunlar. En mutlu anların sonsuza dek sürmesi yalnız sizin elinizdedir artık.
Evet. Hiç kolay olmasa da, gidenin ardından en fazla 3 gün yas tutmalıdır. Bilemedin 4, hadi 5 gün olsun. Ama bir ömür değil! Ne bir ömür kadar uzun ne de bir başka hatıraya zaman bırakmayacak kadar uzun olmamalıdır.
Çünkü..
Sen gittiğini görürken aslında
O başka bir yere
geliyordur aynı zamanda.
Gitmeden önce iyi şeyler biriktirmeliyiz
Paylaşabilmek için onunla
Sonunda buluşacağımız son durakta