“Şehirlere bombalar yağardı her gece, biz durmadan sevişirdik”
Ben ise bunca zamandır bu sözü söyleyenin bir sapık olduğunu düşünürdüm. 3 yaşındaki çocuğun kafası kesildiğinde ve seninle göz göze geldiğimde anladım ki şeytanın tüm suretlerine rağmen, sırf yaratılmış veya var olmuş bu güzel dünya yaşamına devam etsin diye, sırf başkasının olana göz koymayanları haklı çıkarmak için, sırf cehennemin kapkara rüzgarları umudun mavi alevini söndüremesin diye seçilmiş insanlar var bu dünyada.
Bombaların, şeytanın ve uşaklarının dokunamadığı, düpe düz saf bir umut var sevgi adında. Bir an bile yok olmasına tahammülü yoktur kainatın! O yoksa hiçbir şey yoktur. İşte öyle kutsal bir emanettir o karanlığın örtemeyeceği ve seçilenlerin asla hayır diyemeyeceği. Her şey o karanlık boşlukta onunla başladı.
Önce bir fırtına aldı beni benden
Bildiklerimin hepsi bir köşeye savruldu
Bilmediklerimi zaten öğrenemedim
Sonra ateşler bastı her yanımı
El ele tutuşmuş dondurucu soğukla
Yakaladılar beni direnemedim
Hepsi bir anda oldu
Sana söylemiştim
Gözlerim gözlerine bakarken
Sakın kırpma demiştim