Tatilin adı Adrasan, katilin adı insan. Ya bir mangal ya bir sigara izmariti, belki bir küçük cam kırığı. Suç aleti ne olursa olsun, milyonlarca böcek, binlerce hayvan, onbinlerce yeşillik öldü. Sosyal ortamın en popüler yaratıkları var ya, tavşan yavrusu, sincap yavrusu ve saire. Onlar anneleriyle birlikte veya annelerinin çaresiz bakışları altında yanarak öldüler. Fidan dikip 40-50 yıl sonra ormanı eski haline getirebilirsiniz. Ömrünüz yeterse görürsünüz.Çevreci, başka işi olmayanlar nasılsa gider fidan dikerler az sonra.
Çocuklarınız ağladığında içinizde uyanan ne his varsa, o anne kuşlar yavruları yanarak ölürken daha fazlasını hissetti. Canını kurtaranların uzun süre evleri, yiyecekleri olmayacak. Belki hazır arazi yanmışken burası boş, bir tesis yapalım diyenler yüzünden o canlıların bir daha asla barıncak yerleri olmayacak.
Bu resime bakarken yanan ağaçları değil yanan bir sincap yavrusunu hayal edin. Atılan çığlıklar kulağınızdan hiç eksilmesin. Siz suçlu olduğunuz için değil, hala bunu yapanlarla aynı dünyada yaşadığınız hatırlamanız için.
Bunu yapanların da bu konuda önlem almayanların da aramızda varlıklarını sürdürebilmeleri, onların insan görünümünde aramızda dolaşmalarına izin vermemizdendir.
Sevgili günlük.
Artık, eli kolu bağlı insan dışı canlıların insanlık dışı canlılar tarafından öldürüldüğünü yazmak zorunda kalmayalım.
o canlar ki,canımızı can yapan.o canlar ki yaşamımızı sağlayan.o canlar ki dünyayı aydınlatan.o canlar ki sana insanlığını her unuttuğunda hatırlatan.ama hep almak olmuyor insan.hep bana,hep bana olmuyor.nefes almak istiyorsan onurluca vermeyi de bileceksin,yaratmayı öğreneceksin.yok ettiğin her canlı sensin aslında…